Welcome to the jungle!
Hola chicos!
Inmiddels is het alweer Pasen en zitten wij in de laatste 10 dagen van onze reis. Tijd dus voor de waarschijnlijk laatste update vanuit Zuid Amerika!
Na ons vertrek uit Cafayate in de provincie Salta zijn we na 1 nacht in de grote stad Tucuman (waar verder niet veel over te vertellen valt, behalve dat daar de onafhankelijkheid van Argentinië is getekend op 9 juli 1816. Wat overigens ook verklaard waarom zeer veel pleinen en straten in dit land de naam 9 de Julio dragen) doorgereisd naar de stad Corrientes in het noordoosten. Hier hadden we 3,5 uur overstaptijd die we gebruikten om even heerlijk te ontbijten en een beetje door de stad te slenteren. Hier werden we ook direct geconfronteerd met een andere flora en fauna, want naast de immens brede Paraná-rivier stuitten we in een stadspark ook op een levensechte tarantula (vogelspin...). Toch even schrikken! Het was dus direct duidelijk dat we meer richting de jungle van Argentina waren gekomen.
Vervolgens reisden we naar het boerenstadje Mercedes, waar we met Kristel hadden afgesproken om vanuit daar richting het provinciale park Esteros de Ibera te reizen. Was direct weer gezellig en met zijn 3en hebben we eerst nog even een bezoek gebracht aan een voor Argentijnen zeer belangrijke herdenkingsplek: Gauchito Gil.
Gil was een gaucho die ging stelen bij de rijken om de buit te verdelen onder de armen. Uiteindelijk werd hij opgepakt en kreeg hij de doodstraf. De beul wilde hem de keel doorsnijden toen Antonio zei: 'Je zoon is zwaar ziek, als je me laat leven zal je zoon weer gezond worden.' De beul geloofde niets van het verhaal en onthoofde Antonio. Bij zijn thuiskomst vond hij zijn zoon zwaar ziek en begon hij om vergeving te bidden tot Gaucho Gil. Zijn zoon genas en zo onstond de legende van Antonio Gil die uitgroeide tot een echte volksheilige. Op de plek bij Mercedes werd hij begraven, maar in heel het land vind je plaatsen langs de weg ter ere van Gauchito Gil.
Uiteraard hebben wij ook even een kaarsje opgestoken, wat zou betekenen dat je een behouden thuiskomst hebt. Kunnen we goed gebruiken dus! Daarnaast in Mercedes ook gewoon genoten van het straatbeeld, wat wordt beheersd door de echt gaucho´s, met bijbehorende kledingstijl!
Op donderdag 25 maart was het dan zo ver om met een oud busje 3 uur over een zandweg te hobbelen naar het gehucht Colonia Pellegrini, midden in het provinciale park (met het formaat van België). Een bijzondere rit, maar een nog bijzonderder dorpje. Met 600 inwoners echt klein, maar daarnaast ook een aantal posada´s voor toeristen. Alles echter zeer kleinschalig en gelukkig nog niet verpest door massatoerisme. Ook wij verbleven met zijn 3en in een prima kamer op 1 van deze posada´s, waar vandaan we prachtige boottochten hebben gemaakt over de laguna´s en kennis hebben gemaakt met de supermooie natuur. Kaaimannen, capybara´s, apen, herten, maar vooral honderden vogelsoorten, echt fantastisch mooi om te zien! En alles heerlijk rustig, met 5 man in een bootje en samen met onze aardige gids Emilio. Uiteraard ontbrak de typische Argentijnse drank maté niet, een soort thee (erg bitter) die werkelijk iedereen hier met elkaar drinkt. De beker gaat de hele groep door en dit is dan ook erg gezellig.
Afgelopen maandag was het helaas tijd dit prachtige oord te verlaten en om weer verder noordwaarts te trekken. Naar San Ignacio, waar de best bewaarde jezuïtenruïnes te vinden zijn, waar vroeger de oorspronkelijke bewoners (Guarani) werden opgeleid en beschermd door Spaanse missionarissen (en uiteraard in contact werden gebracht met het christendom). Kristel besloot ook om nog even mee te reizen en naast het bezoek aan deze ruïnes hebben we ook vooral erg genoten van het warme tropische weer en het mooie zwembad in ons hostel.
Op dinsdagavond namen we afscheid van Kristel, die terugreisde naar Buenos Aires en de volgende ochtend stapten wij in de bus naar Puerto Iguazu. Enkel en alleen bekend van de Iguazu watervallen op de grens met Brazilië, die we donderdag dan ook direct bezochten vanaf de Braziliaanse zijde. Vanaf deze kant heb je het beste overzicht over de immense watervallen (275 stuks over een lengte van bijna 2 km), waarbij het nu echt gigantisch is door de hoeveelheid water. Er is namelijk heel veel regen gevallen de laatste tijd, wat er voor heeft gezorgd dat er 5 keer zoveel water wordt afgevoerd door de rivier. En dit moet natuurlijk ook naar beneden! Onbeschrijflijk met wat voor geweld dit gepaard gaat, de foto´s zeggen daarvoor ook eigenlijk niet genoeg!
Helaas is het nu wel Semana Santa (heilige week), wat betekent dat heel Argentinië weer een paar dagen op vakantie is. Dit deed ons er toe beslissen om gisteren de Argentijnse zijde zo vroeg mogelijk te bezoeken en zodoende zaten we om 7.40 uur in de bus richting het nationale park. Een goede keuze achteraf, want hierdoor ontliepen we de ergste drukte en konden we de watervallen erg goed ervaren, van zeer dichtbij. Naast het rondlopen door het park, waarbij je de watervallen van bovenaf en onderaf ziet, maakten we ook een boottocht over de rivier, waarbij we volledig werden ondergedompeld door 1 van de watervallen. Zeiknat uiteraard, maar mooi om dit geweld te ervaren!
Vandaag vertrekken we weer richting het zuiden naar het plaatsje Concordia, waar we de grens zullen oversteken naar Uruguay. Morgenavond komen we dan als het goed is aan in de hoofdstad Montevideo. Daarna nog een paar dagen de rest van Uruguay ontdekken en dan is het vrijdag tijd om terug te keren naar Buenos Aires.
We gaan dus nog even goed genieten de laatste dagen en hopen dat jullie genieten van onze foto´s die we zometeen gaan uploaden!
Fijne pasen!
Besos van ons
Foto´s en video´s online
Salta, WOW!!
Hola Todos,
Momenteel verblijven we in Cafayate, een mooi dorpje in de provincie Salta. We zitten hier tussen de wijnvelden, want dit is HET gebied waar de witte wijnen van Argentinië geproduceerd worden. Het gebied ligt op hoogte en dit zorgt voor een groot verschil in dag en nachttemperaturen. Dit is erg goed voor o.a. de suikers in de druiven en de wijnen zijn hier dan ook weer super lekker. Dus jullie raden het al, we genieten hier weer goed!
Hoewel we pasafgelopen vrijdag hier in Cafayate zijn aangekomen, bevinden we ons al wel een tijdje in de provincie Salta. Om precies te zijn kwamen we op woensdag 10 maart in de stad Salta aan, na weer een mooie nachtrit met de bus.We vondende stad eigenlijk gelijk al (onverwacht) mooi. Salta heeft een groot centraal plein, met er omheen prachtige koloniale gebouwen. Samen met de vele terrasjesen het lekkere weer, zorgt dit voor een relaxte mediterrane sfeer. Maar uiteindelijk zijn we maar twee dagen in de stadgebleven, want Salta staat meer bekend om iets anders...zijn spectaculaire omgeving. Deze hebben we dan ook uitgebreid bekeken tijdens een ´roadtrip´ van een week in een gehuurde auto.
De eerste dag zijn we via een mooie jungleachtige route naar het noorden gereden. Op een gegeven momenthield deze ´jungle´ op enredenwe ineens in een woestijnachtig gebied met enorm veel cactussen, die tegen mooi gekleurde bergen staan. Uiteindelijkkwamenwe uit in Purmamarca, een dorpje dat aan de voet ligt van een berg met zeven kleuren. Echt prachtig! Naeen paar empanada´svervolgden we onze rit naar de Salinas Grandes, een enorme zoutvlakte op 3800 meter hoogte. Hier werden we bijna verblind voor de weerkaatsing van het licht op de witte grond en de mensen die hier werken zien er dan ook uit als bandieten (compleet gemaskerd). Ze doen er alles aan om hun huid te beschermen tegen het intense zonlicht dat er de hele dag schijnt. We zijn die dag uiteindelijk geëindigd in Tilcara, een klein dorpje richting Boliviaanse grens.
Dag twee besloten we nog een nacht in Tilcara te blijven en vanuit daar weer meer van de omgeving te bekijken. Vanuit Tilcara liep er een mooie wandelroute de bergen in naar de ´Garganta del Diablo´ (De keel van de duivel). Prachtig, maar ook afzien vanwege de hoogte en de woestijnachtige hitte. Daarnaast zijn we die dag naar Humahuaca gereden, nog verder richting Boliviaanse grens. In dit dorpje konden we ons bijna niet voorstellen dat we nog steeds in Argentinië waren, aangezien hier alleen maar inheemse bevolking leeft.
Op dag drie reden we weer richting het zuidenover hoogvlakte (puna), via een stuk niemandsland waar je alleen moest uitkijken voor devele dieren die je er tegenkomtmiddenop de weg. (lama´s, ezels, geiten, koeien, schapen, paarden, etc.). En voor scherpestenen, want helaas kregen we ook een lekke band, maar met de hulp een plaatselijk jochie werd dit snel verholpen! Daarnaast hebben we op deze route ook de uitwerking van de aardbeving gezien die hier in Salta was een paar weken geleden. Een gedeelte van de weg was afgesloten, omdat een lading gruis en stenen de complete weg had bedolven (waarschijnlijk zegt een foto hierbij meer). We zijn de dag geëindigd in San Lorenzo, een mooi dorp iets boven Salta.
Dag vier hebben we niet zoveel kilometers afgelegd en lekker gerelaxed op de Posada van ´Don Juan´. De mooie tuinen de goede kookkunsten van Juan, een typische gaucho (man van weinig woorden), zorgden ervoor dat we het erg jammer vonden dat we daar maar een nachtje konden blijven.
Dag vijf zijn we naar San Carlos gereden via de Quebrada de Cafayate. Weer een prachtige route met ongelofelijke gebergtes in alle kleuren. Je kan gewoon niet begrijpen hoe zoiets is ontstaan. Ook San Carlos zelf was een ervaring. We gingen ongeveer 50 jaar terug in de tijd!
Dag zes zijn we via de Quebrada de las Flechas naar Cachi gereden. Onderweg kwamen we langs Molinos, waar een Zwitsers stel een ecologische bodega heeft. Hier moesten we natuurlijk weer even wijntjes gaan proberen. Heerlijke wijn, maar ook heel leuk om de bodega zelf te bezoeken, want het ligt namelijk prachtig (op 20 km van het dichtsbijzijnde dorp).
De laatste dag van onze roadtrip reden we door het prachtige Parque National Los Cardones. Hier weer enorm veel cactussen en een indrukwekkend groene vallei. We hebben ons daar ook weer verbaasdover de diversiteit van het landschap. Echt om de 30 kilometer ziet het er weer compleet anders uit. Aan het eind van die middag kwamen we weer terug in Salta en kwamen we erachter dat we ongeveer 600 foto´s in 1 week hadden gemaakt. Kan je nagaan!
Nu dus in Cafayate, waar we morgen weer vertrekken. De komende weken staat er namelijk nog wel wat moois op het programma. Eerst gaan we naar Esteros del Ibera, een jungleachtig park in het oosten van Argentinië en vervolgens reizen we door naar de watervallen van Iguazu, wat volgens alle verhalen heel gaaf moet zijn. Uiteindelijk hopen we de reis af te sluiten met een weekje Uruguay. We zijn benieuwd!
Tot zover weer een heel uitgebreid verhaal!
Chau & Hasta Luego!
Saning
Laatste foto´s toegevoegd!
100e dag: de tijd gaat snel!
Hola amigos!
Inmiddels is het alweer de 100e dag van onze reis en is de vorige update (behalve dan even dat korte niet-in-chili-aanwezig berichtje) alweer bijna 3 weken geleden. Tijd dus om jullie weer even op de hoogte te stellen van onze avonturen in Zuid-Amerika!
De vorige update kwam vanuit San Martin de los Andes, waarvan jullie nog de foto's tegoed hadden van onze canopy-afdalingen. Op donderdag 18 februari zijn we vervolgens om 6 uur ´s ochtends uit deze plaats vertrokken richting Pucon, Chili. Via weer een erg mooie busrit van zo´n 6 uur (onderbroken door weer een typische Argentina-Chili grensovergang), arriveerden we in het drukke, maar leuke Pucon. Dit plaatsje ligt aan de voet van de nog actieve (beetje rook) Villarica vulkaan en aan een mooi meer. Opvallend van deze kant van de Andes was direct dat het er veel vruchtbaarder, vochtiger en dus groener is dan de Argentijnse kant. En dan hebben we het slechts over tientallen kilometers verschil! Dit alles komt door de vele vulkanen (lees: 17 in de regio Pucon en meer dan 2000 in heel Chili) in dit land.
In Pucon hebben we ons 4 dagen goed vermaakt en op een flinke plensbui op de eerste dag na hebben we daar ook heerlijk weer gehad. Nog een voordeel van al die vulkanen is dat er zeer veel natuurlijke thermen in de buurt zijn, waarvan we er één hebben bezocht, in het donker! Erg mooi gelegen in een riviervallei met 6 verschillende baden was dit natuurlijk zeer relaxed. Hadden we ook wel nodig, want we hebben ook de nodige inspanning moeten leveren, aangezien we naast een wandeling door het nationale park Huerquehue en een mountainbiketochtje ook de eerder genoemde vulkaan hebben beklommen!
Hiervoor vertrokken we in het donker naar de voet van de vulkaan, waar we een lift pakten naar 1800 meter hoogte. Vervolgens werd de weg naar de top (2800 meter hoog) lopend afgelegd, aangekleed met crampons (stijgijzers) en ijsbijl. Een zware tocht, maar zeker de moeite waard! Bovenop hadden we natuurlijk een prachtig uitzicht en konden we een blik werpen in de krater van de vulkaan. Helaas konden we de lava niet zien, maar de rook die er uit kwam (en vreselijk stonk door de sulfiet) maakte het een bijzonder gezicht. De terugweg naar beneden werd vervolgens sleëend (?) afgelegd, superleuk en een stuk sneller!
Vanuit Pucon zijn we vervolgens met de nachtbus naar Santiago gereisd, waar we direct overstapten op een bus richting Mendoza, weer naar Argentina dus. Achteraf gezien is dit een zeer goede keuze geweest natuurlijk, aangezien we lang hebben getwijfeld om nog een dag of 4 langer in Chili te blijven (in Santiago en aan de kust). Maar goed, de busreis terug de grens over was weer prachtig, aangezien we dwars door de hoge Andes gingen met pieken van 6000 meter om ons heen, erg mooi!
Hierna hebben we een week in de regio Mendoza doorgebracht, in 3 verschillende plaatsen. Eerst in Uspallata, een dorpje tegen de hoge bergen aan en in een mooie, groene vallei. In deze plaats is de film ¨Seven years in Tibet¨ opgenomen, omdat het daar zo veel lijkt op het Himalaya gebergte. Brad Pitt weet dus ook wat wij gezien hebben :) Hier hebben we onder andere een tour gemaakt naar de vroegere grensovergang Cristo Redendor (op 4200 meter hoogte) en de natuurlijke brug Puente del Inca. Daarnaast hebben we hier erg mooi paard gereden, samen met onze gauchogids Elvio. Een tocht van 3 uur door het Andesgebergte, met makke paardjes gelukkig :)
Na 3 dagen Uspallata zijn we vervolgens doorgereisd naar het wijngebied van Mendoza, vlakbij het dorpje Maipu. Hier hadden we weer een cabaña gereserveerd, wat werkelijk fantastisch was! De taxichauffeur was zelfs verbaasd toen we het terrein opreden, zo mooi lag het erbij (en het zwembad ook). De eigenaar was direct hulpvaardig om ons een taxirit naar de supermarkt te geven en vervolgens hebben we de rest van de middag heerlijk genoten van het warme weer en het koude water, erg relaxed! Vervolgens nog een bezoek gebracht aan een likeurendistillerie (Tapaus), waarbij we een rondleiding en natuurlijk een proeverij hebben gehad.
Ook de volgende dag stond in het teken van proeven, maar eerst werden we ´s nachts nog opgeschrikt door de aardbeving in Chili, 500 kilometer verderop. Ook bij ons was het aan het schudden, maar alles bleef gelukkig staan. Ook gewoon verder geslapen (de 2e grote schok ook nog wel kunnen voelen) en pas de volgende ochtend gemerkt dat het zo´n puinhoop is in Chili. Toch wel even schrikken! En om die schrik een beetje te verzachten zijn we die dag de fiets op gegaan en langs de vele wijn- en olijfbodega´s gefietst! Erg leuk en lekker, want we hebben natuurlijk heerlijk van alles geproefd en onze wijnkennis nog weer wat uitgebreid: de Malbec-druif is hier echt een topper!
Na 2 dagen in ons kleine paradijsje was het helaas weer tijd om iets (25 km) verder te gaan, naar de stad Mendoza. Een grote stad met een druk, maar gezellig centrum. Hier hebben we ons dan ook te goed gedaan aan de vele terrasjes en winkeltjes, naast natuurlijk het verkennen van de stad. Daarnaast ook hier weer een relaxdagje gehad in de thermen hier in de buurt (iets minder idyllisch dan Pucon, maar ook weer lekker ontspannen!), voordat we op de nachtbus naar Cordoba stapten, waar we afgelopen woensdagochtend aankwamen.
In Cordoba was Kristel (1 van de zusjes uit Emmen) ook, waar we dan ook de afgelopen 3 dagen mee zijn opgetrokken, erg gezellig! Zij woont nu even een tijdje bij een Argentijns gezin, die ze kent van haar vorige reis in Argentinië, maar had deze week de casa voor haarzelf. Dit was voor ons natuurlijk ook erg prettig!
Cordoba is echt een leuke stad (met veel studenten), waar we ook eindelijk weer eens wat historie tegenkwamen. De Spanjaarden waren hier namelijk al in de 17e eeuw en dat betekent dat de stad en de omgeving volstaat met prachtige oude gebouwen en kerken. Ook in het stadje Alta Gracia (waar we donderdag heen zijn geweest) veel historie, want daar staat een Jezuïten Estancia en eveneens het Che Guevara museum (in zijn voormalige huis), wat we beiden bezocht hebben. De dag werd vervolgens optimaal afgesloten met een asado (zéér goede en typisch Argentijnse barbecue) op het dakterras van ons hostel, samen met Kristel en een Deense vriendin van haar (Anna). Ondertussen ook nog genietend van het goede weer hier (overdag té heet met 34 graden, maar je hoort ons niet klagen).
Tot slot hebben we gisteren met Kristel het natuurpark Los Condoritos bezocht, op 2 uur bussen vanaf Cordoba. Nadat we in de middle of nowhere gedropt werden, wandelden we 2,5 uur naar een uitkijkpunt waar vandaan we konden genieten van de vele condoren die boven onze hoofden circelden. Ook dit was weer een mooie dag!
Vandaag zijn we weer vertrokken uit de stad Cordoba en zijn we de Sierras de Cordoba ingetrokken. We hebben voor even afscheid genomen van Kristel, want we gaan haar weer meeten over 2,5 week in het noordoosten. Nu zitten we in La Cumbre en gaan hier waarschijnlijk morgen paragliden, klinkt goed hè!? We zijn erg benieuwd hoe dat gaat zijn en hopen nu dat het weer nog zo goed blijft zodat het door kan gaan.
Tot zover weer onze avonturen! Wij blijven nog even genieten hier, hoewel de tijd retesnel gaat (over 5 weken zitten we alweer in Buenos Aires). De foto´s zullen nu ook weer toegevoegd worden, zodat jullie een beetje een beeld krijgen bij dit verhaal.
Slaap lekker voor jullie en geniet maar heerlijk van de nachten zonder benauwde hitte!
Besos van ons!
Schokkend in bed...
Hola!
Even een kort berichtje dat wij niet meer in Chili zitten, waar afgelopen nacht een zware aardbeving is geweest. We zitten inmiddels weer in Argentinië, in Mendoza, maar we hebben vannacht wel de schok gevoeld. Ons bed schudde wat heen en weer, maar verder niks. We zijn gewoon weer verder gaan slapen en vanochtend werd ons pas duidelijk dat het in Chili een flinke puinhoop is.
Gelukkig hebben we er vorige week voor gekozen om niet langer in Santiago en omstreken te blijven, iets wat we nog wel overwogen hebben. Maar wij zitten dus inmiddels weer aan de veilige kant van de Andes, de kant zonder de vele breuklijnen en met een stuk minder dan 2000 vulkanen!
Het is hier fantastisch in...Bariloche & San Martin de los Andes
Hola Chicos,
Estamos en San Martin de los Andes. Oftewel, we zijn nu in weer een heel leuk plaatsje in Argentinie! Het houdt maar niet op, zeg maar. We hebben de afgelopen twee weken weer veel dingen gedaan en veel moois gezien en dus zouden we gek zijn om jullie niet weer even jaloers te maken
De dagen na onze vorige update hebben we erg genoten van de mooie natuur in de omgeving van Bariloche. Zo hebben we een aantal mooie wandelingen gemaakt in de bergen rondom Bariloche naar verschillende uitzichtpunten. De ene keer was het weer iets beter dan de andere keer, maar elke wandeling was weer super en de uitzichten weer totaal verschillend.
Naast wandelen hebben we, Nederlanders als we zijn, natuurlijk ook nog een keer de fiets gepakt. Ongeveer 18 kilometer buiten het centrum van Bariloche begint het zogenaamde ´Circuito Chico´. Dit is een mooi rondje van 25 kilometer door een heuvelachtige omgeving. Het was een mooie test om te zien of we nog konden fietsen en gelukkig werden we niet teleurgesteld, al was het best wel een beetje zwaar!
Verder hebben we veel gegeten van de heerlijke chocola waar de stad om bekend staat en ons erg vermaakt bij de leuke activiteiten die georganiseerd werden door de talenschool, want ohja....we hadden ook nog Spaanse les!
De talenschool in Bariloche, La Montaña, was erg anders dan degene die we hadden in Buenos Aires. Alles was wat kleinschaliger, maar wel erg goed geregeld. De eigenaar is een Nederlander, maar er komen studenten uit allerlei landen. Beiden zaten we in een klasje van twee personen en beide docenten waren erg goed! We hebben dus weer lekker veel bijgeleerd.
De lessen waren alleen s´ochtends, maar de rest van de dag was er (georganiseerd of niet) ook nog genoeg te doen! Vanuit de talenschool hebben we (met vele medestudenten) bijvoorbeeld meegedaan aan een salsales, een wijnproeverij en een middag vrijwilligerswerk met kinderen in een erg arme wijk van Bariloche. Maar ook zonder de talenschool hebben we veel met medestudenten afgesproken in de afgelopen week om te lunchen, te wandelen, naar een muziekoptreden in een bar te gaan, etc. Erg gezellig allemaal! Foto´s van deze periode zijn toegevoegd in de map Bariloche.
Afgelopen zondag moesten we toch echt Bariloche gaan verlaten, maar gelukkig wisten we al (door de merentocht met de auto) dat San Martin de los Andes ook erg leuk zou zijn. Dit plaatsje is een
kleinere en iets gemoedelijkere versie van Bariloche, waar ook weer veel te doen is. Zo hebben we lekker op het strand gelegen aan het meer, maar hebben we ook weer actief gemountainbiked.
Daarnaast hebben we in de bergen gecanopyd (foto´s volgen nog) en zijn we met een gehuurde auto naar weer een prachtig nationaal park gereden waar de 3776 meter hoge vulkaan Lanín te zien is! Ook
van hier weer mooie foto´s!
Morgen vertrekken we hier weer en steken we weer tijdelijk even de grens over. We gaan voor een paar dagen naar Pucon (Chili) en trekken vervolgens weer noordelijker naar Santiago.
Tot zover weer een lang verhaal, hopelijk geven de foto´s een extra goed beeld van al het moois dat we hier zien!
Hasta Luego & Besos,
Saning
Op de helft!
Hola Todos,
Inmiddels zijn we precies op de helft van onze reis en zitten we in een internetcafe in Bariloche, waar het vandaag ook een beetje regent jammer genoeg (niet verder vertellen). Tijd om jullie dus weer even een update te geven van de laatste weken.
Na een dagje van rust in Puerto Natales (Chili), zijn we op vrijdag 22 januari met de bus weer de grens over gegaan, naar El Calafate. Dit kleine toeristische stadje in het verre zuiden van Argentinie heeft een enorme trekpleister, de Perito Moreno gletscher.Deze enorme gletscher is in het nationale park Los Glaciares van heel dichtbij te bewonderen, echt fantastisch mooi om te zien én te horen! Regelmatig breken er grote stukken ijs met veel geweld en lawaai af, wat erg bijzonder is om te ervaren.We hebben ons hier dan ook met gemak een paar uur vermaakt.
Vervolgens zijn we na3 nachten in El Calafate doorgetrokken naar het kleine dorpje (en het jongste dorp van Argentina, gesticht in 1985) El Chalten, watvlakbij dehoge, machtige bergpieken Fitz Roy en Cerro Torre ligt. Dezebergen zijn enormbekend in de klimwereld enzijn een must voor iedere klimmer om ooit eens te beklimmen. De grote tegenstander is echter het weer, want 90% van de tijd kan het hier werkelijkspoken met sneeuw, maar vooral ook metextreem harde wind.Helaas hadden wij ook niet al te best weer toenwe hier waren, wat betekende dat we de bergen niet hebben kunnen zien, aangezien ze continu in de wolken lagen (iets wat ergnormaal is, wanthet afgelopen half jaar is het 15 dagen mooi weer geweest met helder zicht).
Toch hebben we ons in El Chalten prima vermaakt, want wehebben daar een gletscher trekking gedaan. Een enorm mooie tocht, die begon om 6.45met een fikse wandeling van 5 uurnaar de gletscher. Onderweg hebben we via een hangbrugeen rivier overgestoken om zo de gletscher tekunnen bereiken. Eenmaal daar werden de ijsstijgers ondergebonden enhebben we eenwandeling gemaakt over de gletscher en ook nog een introductie gehad in het ijsklimmen op een wand van een meter of 5 hoog. Erg mooi om tedoen!Vervolgens de hele wandeling weer terug naar het dorp en om 19.15, na 35 km wandelen, waren weenorm moe, maar ook zeer voldaan weer terug!
Vorige week woensdag zijn we vervolgens in de bus gestapt voorde meest memorabele bustocht van deze reis, de tocht over de beruchte Ruta 40. Dezetocht, voornamelijkover onverharde grindwegen (en dus lekker stuiterend), nam 2dagen in beslag overde Patagonische steppe. Urenlang zie je niets anders dan lege vlaktes, met alleen wat gras en struikjes als begroeiing en een aantal groepen schapen (behorend bij de estancias uit de buurt), guanaco´s en struisvogels.Een enorm bijzondere ervaring! Halverwegehadden we een overnachting ineen klein dorpje en de volgende dag ging de tocht weer gewoonverder.
Tijdens deze tocht kwamen we in contact met2 Nederlandse zussen uit Emmen, Kim en Kristel, waar we het erg gezellig mee hebben gehad. Uiteindelijk stapten we met zijn vieren na 2 x 12 uur hobbelen uit in het leuke dorpje El Bolson, waar we 4 nachten hebben doorgebracht. Dit voormalige hippiedorp is nu vooral een trekpleister voor Argentijnse vakantiegangers en heeft een erg leuke sfeer en ook weer een fantastische ligging tussen de beboste bergen. Hier ´woonden´ we ook in een erg mooie cabaña (houten vakantiehuisje), erg ontspannen en leuk!
Vanuit El Bolson hebben we samen met de zusjes een dagtocht gemaakt met een gehuurde auto naar het nationale park Los Alerces. Ook weer een bijzonder mooi park met prachtige bossen, meren, rivieren en watervallen. Via een boottocht maakten we een wandelinglangs bijzondere bomen, de Alerce bomen. De meestspeciale werd de Abuelo (opa) genoemd, aangezien deze al meer dan 2600 jaar oud is en ook nog eens enorm hoog is(57 meter). Mooi om te zien!Via een zeergoede maaltijd bij het beste plaatselijke Parilla (=grill) restaurant, waar de Patagonisch lam ons al aan het spit aan het opwachten was, sloten we de dag af bij een bierlokaal, waar we heerlijke El Bolson biertjes geproefd hebben.
En nu zitten we dan in Bariloche, waar we afgelopen maandag zijn aangekomen. Ook hier is het weer erg mooi (jaja wat een herhaling ;) ),omringd door bergen waarook fantastisch geskied kan worden in de winter. Dinsdag hebben weweer een auto gehuurd met Kim en Kristel en hebben we de beroemde (voor hier dan) Ruta de los 7 Lagos gereden, een mooie tocht langs, je raadt het al, 7meren. Tja, en ook hier weer......supermooi! De foto´s zeggen wat dat betreft genoeg.
Gisterochtend namen we afscheid van de zusjes en zijn wij ons gaan aanmelden voor een 2e sessie Spaanse les. Vanaf maandag gaan we hier weer in de boeken met onze neus, want enige opfrissing is toch wel weer gewenst. Helaas spreken we veel te veel Engels (met andere reizigers) en blijft het Spaansop een bepaald niveau hangen.Vandaar dus even een opfrisweek! Sinds vandaag zijn we ook weer van hostel gewisseld naar een klein, knus hostel bij een oud vrouwtje. Hier blijven we de komende 10 dagen, voordat we weer verder naar het noorden trekken.
Tot zover onze lange update! We gaan nu nog weer even wat foto´s uploaden, zodat jullie een beeld krijgen van de fantastische natuur hier.
Hasta luego!
Besos SanIng